ตำนานนักเตะหมายเลข7
จอร์จ เบสต์
  ไบรอัน ร็อบสัน (1981-1994)>ร็อบ โบ้ อาจจะถือเป็นกัปตันทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ แมนฯ ยูไนเต็ด เขาอยู่กับทีมถึง 13 ปี ลงเล่นไปเกือบ 500 นัด ยิงไป 99 ประตู และคว้าแชมป์อีกนับไม่ถ้วน ร็อบสัน ยังเป็นเจ้าของสถิตินักเตะค่าตัวสูงสุดของอังกฤษตอนย้ายจาก เวสต์บรอมวิช อัลเบียน มาอยู่กับ ผีแดง เมื่อปี ค.ศ. 1981 ด้วยค่าตัว 1.5 ล้านปอนด์ด้วย
เอริค คันโตน่า
 เอริค คันโตนา (1992-1997)
ยิ่ง ใหญ่แค่ไหนไม่รู้ แต่จนถึงทุกวันนี้ แฟนบอล แมนฯ ยูไนเต็ด ก็ยังเรียก "ก็องโต" ว่า เอริค เดอะ คิง และแฟน ๆ เทิดทูนเขาแค่ไหน ก็คิดเอาเองว่า ขนาดเขากระโดด "กังฟูคิก"
ใส่แฟนบอลปากเปราะของ คริส ตัล พาเลซ แฟน ๆ ยังไม่ว่าเขาสักคำ ก่อนการมาของ คันโตนา แมนฯ ยูไนเต็ด กำลังทำผลงานได้ไม่ดีนัก แต่เขาเข้ามาเปลี่ยนแปลงเรื่องราวใหม่ทั้งหมด เพราะนอกจากจะยิงได้แล้ว คันโตนา ยังมีความสามารถพิเศษในการเปิดบอลถวายพานให้เพื่อนทำประตู เขาเลิกแบบช็อกแฟนบอล เมื่อปี ค.ศ. 1997 หลังพาทีมพลาดแชมป์แค่ครั้งเดียวในช่วง 5 ปี
เดวิด เบคแฮม
 
เดวิด เบคแคม (1993-2003)
ตอน ที่ขึ้นสู่ทีมชุดใหญ่ครั้งแรก เบคแคม ใส่เบอร์ 24 ก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเบอร์ 10 และเมื่อ คันโตนา เลิกไป เมื่อปี ค.ศ. 1997 เฟอร์ผมสัน เลือกให้ เบคแคม ใส่เบอร์ 7
หนุ่มเบคส์ มีจุดเด่นมากจนกลายเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวคือการเปิดบอล แต่ฟรีคิกของเขาคือสิ่งที่ยังไม่มีใครทำได้ดีเท่าจนถึงทุกวันนี้ เขาลงเล่นให้ทีม 265 นัด ยิงไป 62 ประตู คว้าแชมป์พรีเมียร์ชิพ 6 ครั้ง และยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก 1 ครั้ง แต่ความเป็นซูเปอร์สตาร์ และ "ภรรยา" ทำให้เขามีปัญหากับ เฟอร์กูสัน และย้ายไปอยู่กับ รีล มาดริด คริสเตียโน่ โรนัลโด้  
คริสเตียโน โรนัลโด (2003-2009)
ครั้ง แรกที่ย้ายมาร่วมทีม โรนัลโด อยากใส่เบอร์ 28 แต่เป็น เฟอร์กี ที่มอบเบอร์ 7 ให้ ตอนนั้น ท่านเซอร์คิดอะไร ไม่มีใครรู้ แต่ในที่สุดทุกคนก็ต้องทึ่งกับความสามารถ และความสำเร็จของ "เจ้าโด้"
เขาพาทีมคว้าแชมป์ลีก 3 ปีรวด ในปี ค.ศ. 2007, 2008, 2009 และแชมเปี้ยนส์ ลีก ปี ค.ศ. 2008 ก่อนที่จะย้ายไปล่าฝันกับ รีล มาดริด ในฐานะนักเตะค่าตัวแพงที่สุดเท่าที่โลกนี้เคยมี แฟนแมนฯ ยูไนเต็ด อาจจะไม่ปลื้มกับเบอร์ 7 คนนี้นัก แต่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธแน่ว่า นี่คือตำนานอีกบทหนึ่งในถิ่นโอลด์ แทรฟฟอร์ด. |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น